Lu serviziu

la MaraLa Mara, personaggio della Lecce vecchia, amaà cu ‘sse traveste e cu ‘bbae an giru cu svolge le attività giornaliere.

In particolare, scia alla chiazza cuperta cu ‘fface la spesa, e chiui te quarchet’unu la sfuttiìa, ma iddha nu ‘sse ‘nde curava, anzi ne era ben cuntenta. Quiddhu ca esagerava era sempre unu, e nu giurnu non potendone cchiui ni tisse: “A tie te manca quarche cosa, mo ca ‘nci stà pensu mugghiereta nun te la tae, e sai percene, ca ogni giurnu la isciu a casa te li mori mei, ca ni ‘nfittu le case, curnutazzu!?”.

Te tandu lu cristianu, ca ìa cappatu fiaccu, nu ‘lla sfuttiu chiui.

Poi quando finalmente se enchìu le urse te verdure e frutta, se ‘nde sciu a casa, lassàu la motorella te coste allu sgabuzzinu sou, a dùnca facia contrabbandu te sigarette e se appartava cu quarche cliente, dopu ‘ncuminciaà cu passa all’inquilini soi cu ‘sse face pagare l’affittu.

Cussì, nu giurnu, te prima matina la “Mara” se ‘nde stà scia an giru cu ‘llu motorinu sou, tuttu sgangheratu ma funzionate, e fòse fermata te nu giovane ca ni tìsse:

“Uei, signora Mara, ma comu a fattu cu ‘ffaci tutti li sordi ca tieni”!?

La Mara, lu uardau cu ‘naria te offesa e disse:

“Sienti wagnone, ca ieu me fazzu tantu te serviziu… sai”!?